Μαΐου, 2011
Κυβέρνηση του «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν»!
Ρώτησαν το άτι (άλογο), «πόσα μίλια κόβεις την ώρα;»
κι εκείνο απάντησε «κατά τον καβαλάρη»…
Λαϊκή Παροιμία
Η δημόσια ομολογία του πρωθυπουργού ότι αν δεν πάρουμε την 5η δόση του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων της τρόικας αυτό, «θα σήμαινε κατά πάσα πιθανότητα χρεοκοπία» («Έθνος της Κυριακής», χθες) περιγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο σε τι αδιέξοδο βρίσκεται η Ελλάδα. Από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μέχρι την κυρία Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και ένα μέγα πλήθος κοινοτικών αξιωματούχων, τραπεζιτών, πολιτικών και οικονομικών αναλυτών κατηγορούν ευθέως την Ελλάδα για ανικανότητα και αναξιοπιστία.
Και, βέβαια, δεν αναφέρονται στον ελληνικό λαό που με μεγάλη αξιοπρέπεια και ανοχή υπέμεινε τον μισθολογικό, ασφαλιστικό και εργασιακό βιασμό που έχει υποστεί για να σώσει τη χώρα του. «Δείχνουν» την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στους περίπου 20 μήνες που κυβερνά αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκής να εφαρμόσει ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα. Το μόνο που πέτυχε ήταν να ρίξει το έλλειμμα πετώντας, όμως, στα βράχια τους «κακούς» δημόσιους υπαλλήλους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, τους μικρομεσαίους που βάζουν μαζικά λουκέτα. Πέραν τούτου ουδέν!
Και καλά μέχρι τώρα, το ήπιαμε το πικρό ποτήρι. Να έχουμε φτάσει, όμως, στο «και πέντε», ο πρωθυπουργός να λέει ότι μπορεί και να μην έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις σε ένα- ενάμισι μήνα αν δεν του δώσουν την 5η δόση κλπ και η κυβέρνηση να συνεχίσει να δίνει την εικόνα «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», ε, πάει πολύ!
Ακόμη και τώρα που το ένα τελεσίγραφο έρχεται μετά το άλλο, δεν έχουν μία θέση παραδείγματος χάρη ούτε για τις απολύσεις στο δημόσιο. Άλλα λέει ο Παπακωνσταντίνου, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο στις ΔΕΚΟ και στις περιπτώσεις κατάργησης οργανισμών. Κάπου κοντά, αλλά και τα ψιλομασάει κιόλας γιατί υπάρχει και η συνταγματική δέσμευση για τη μονιμότητα, κινείται ο Ραγκούσης. Διαφοροποιείται ελαφρώς ο Πάγκαλος.
Ακριβώς απέναντι στέκεται ξεκάθαρα ο Δημήτρης Ρέππας. Σε δηλώσεις του στο κεντρικό δελτίο του «Mega» (19/5) τάχθηκε αναφανδόν εναντίον των απολύσεων. Υποστήριξε ότι κανένα δημοσιονομικό όφελος δεν θα επιφέρουν και ότι η τρόικα τις βάζει στο τραπέζι κυρίως για να πιέσει. «Δεν μπορούμε να παίζουμε με τη δυστυχία του κόσμου για λόγους συμβολικούς», τόνισε.
Προσωπικά είμαι κατά των απολύσεων στο δημόσιο. Όχι μόνο για την κοινωνική αναλγησία μιας τέτοιας απόφασης. Υπάρχουν και ρεαλιστικοί λόγοι. Η μονιμότητα είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα. Μέχρι να βρεθούν τα «παραθυράκια» θα χρειαστεί πολύς χρόνος και με αμφισβητούμενα αποτελέσματα. Επιπλέον, δεν θα μείνει κανένα ουσιαστικό κέρδος στα κρατικά ταμεία στο άμεσο μέλλον. Αντίθετα, μεγαλύτερη θα είναι η ζημιά «αν και όποτε και εφόσον» γίνουν αυτές οι απολύσεις. Το κράτος θα χάσει τον φόρο εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων, θα πληρώσει επιδόματα ανεργίας, θα έχει νέες απώλειες από τις εισπράξεις του ΦΠΑ και ο περιορισμός της κατανάλωσης θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη στενότητα τους μικρομεσαίους. Αναγνωρίζω, όμως, ότι υπάρχουν και αυτοί που είναι υπέρ των απολύσεων. Εργοδότες αλλά και ιδιωτικοί υπάλληλοι που ζουν τον εφιάλτη της συνεχώς αυξανόμενης ανεργίας και δηλώνουν ότι αρκετά πλήρωσαν τον δημόσιο υπάλληλο, που είναι περισσότερο ασφαλής από τους ίδιους, και τώρα δεν θέλουν άλλο.
Δεν κυβερνούμε, όμως, εμείς. Η κυβέρνηση κυβερνά. Και δεν έχει στρατηγική. Καλή ή κακή, αλλά στρατηγική. Που να την υπηρετήσουν τουλάχιστον οι υπουργοί. Δεν γίνεται ο καθένας να σηκώνει το μπαϊράκι του και να μην υπάρχει μία γραμμή για τόσο σοβαρά θέματα που δοκιμάζουν την υπομονή του κόσμου. Να δούμε πότε θα το καταλάβουν!
Για να κλείσω και με κάτι αισιόδοξο, εγώ δεν πιστεύω ότι δεν θα πάρουμε την 5η δόση, τελικά. Για τον απλό λόγο ότι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν είναι προετοιμασμένοι για το πώς θα αντιδράσουν στην περίπτωση που μια χώρα της Ε.Ε – στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα- θα κηρύξει στάση πληρωμών. Επομένως θα την δώσουν. Με το στανιό, αλλά θα την δώσουν. Αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι η τελευταία ευκαιρία. Το φθινόπωρο θα κριθούν όλα. Και για την κυβέρνηση Παπανδρέου και για την Ελλάδα…
κι εκείνο απάντησε «κατά τον καβαλάρη»…
Λαϊκή Παροιμία
Η δημόσια ομολογία του πρωθυπουργού ότι αν δεν πάρουμε την 5η δόση του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων της τρόικας αυτό, «θα σήμαινε κατά πάσα πιθανότητα χρεοκοπία» («Έθνος της Κυριακής», χθες) περιγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο σε τι αδιέξοδο βρίσκεται η Ελλάδα. Από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μέχρι την κυρία Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και ένα μέγα πλήθος κοινοτικών αξιωματούχων, τραπεζιτών, πολιτικών και οικονομικών αναλυτών κατηγορούν ευθέως την Ελλάδα για ανικανότητα και αναξιοπιστία.
Και, βέβαια, δεν αναφέρονται στον ελληνικό λαό που με μεγάλη αξιοπρέπεια και ανοχή υπέμεινε τον μισθολογικό, ασφαλιστικό και εργασιακό βιασμό που έχει υποστεί για να σώσει τη χώρα του. «Δείχνουν» την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στους περίπου 20 μήνες που κυβερνά αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκής να εφαρμόσει ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα. Το μόνο που πέτυχε ήταν να ρίξει το έλλειμμα πετώντας, όμως, στα βράχια τους «κακούς» δημόσιους υπαλλήλους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, τους μικρομεσαίους που βάζουν μαζικά λουκέτα. Πέραν τούτου ουδέν!
Και καλά μέχρι τώρα, το ήπιαμε το πικρό ποτήρι. Να έχουμε φτάσει, όμως, στο «και πέντε», ο πρωθυπουργός να λέει ότι μπορεί και να μην έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις σε ένα- ενάμισι μήνα αν δεν του δώσουν την 5η δόση κλπ και η κυβέρνηση να συνεχίσει να δίνει την εικόνα «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», ε, πάει πολύ!
Ακόμη και τώρα που το ένα τελεσίγραφο έρχεται μετά το άλλο, δεν έχουν μία θέση παραδείγματος χάρη ούτε για τις απολύσεις στο δημόσιο. Άλλα λέει ο Παπακωνσταντίνου, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο στις ΔΕΚΟ και στις περιπτώσεις κατάργησης οργανισμών. Κάπου κοντά, αλλά και τα ψιλομασάει κιόλας γιατί υπάρχει και η συνταγματική δέσμευση για τη μονιμότητα, κινείται ο Ραγκούσης. Διαφοροποιείται ελαφρώς ο Πάγκαλος.
Ακριβώς απέναντι στέκεται ξεκάθαρα ο Δημήτρης Ρέππας. Σε δηλώσεις του στο κεντρικό δελτίο του «Mega» (19/5) τάχθηκε αναφανδόν εναντίον των απολύσεων. Υποστήριξε ότι κανένα δημοσιονομικό όφελος δεν θα επιφέρουν και ότι η τρόικα τις βάζει στο τραπέζι κυρίως για να πιέσει. «Δεν μπορούμε να παίζουμε με τη δυστυχία του κόσμου για λόγους συμβολικούς», τόνισε.
Προσωπικά είμαι κατά των απολύσεων στο δημόσιο. Όχι μόνο για την κοινωνική αναλγησία μιας τέτοιας απόφασης. Υπάρχουν και ρεαλιστικοί λόγοι. Η μονιμότητα είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα. Μέχρι να βρεθούν τα «παραθυράκια» θα χρειαστεί πολύς χρόνος και με αμφισβητούμενα αποτελέσματα. Επιπλέον, δεν θα μείνει κανένα ουσιαστικό κέρδος στα κρατικά ταμεία στο άμεσο μέλλον. Αντίθετα, μεγαλύτερη θα είναι η ζημιά «αν και όποτε και εφόσον» γίνουν αυτές οι απολύσεις. Το κράτος θα χάσει τον φόρο εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων, θα πληρώσει επιδόματα ανεργίας, θα έχει νέες απώλειες από τις εισπράξεις του ΦΠΑ και ο περιορισμός της κατανάλωσης θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη στενότητα τους μικρομεσαίους. Αναγνωρίζω, όμως, ότι υπάρχουν και αυτοί που είναι υπέρ των απολύσεων. Εργοδότες αλλά και ιδιωτικοί υπάλληλοι που ζουν τον εφιάλτη της συνεχώς αυξανόμενης ανεργίας και δηλώνουν ότι αρκετά πλήρωσαν τον δημόσιο υπάλληλο, που είναι περισσότερο ασφαλής από τους ίδιους, και τώρα δεν θέλουν άλλο.
Δεν κυβερνούμε, όμως, εμείς. Η κυβέρνηση κυβερνά. Και δεν έχει στρατηγική. Καλή ή κακή, αλλά στρατηγική. Που να την υπηρετήσουν τουλάχιστον οι υπουργοί. Δεν γίνεται ο καθένας να σηκώνει το μπαϊράκι του και να μην υπάρχει μία γραμμή για τόσο σοβαρά θέματα που δοκιμάζουν την υπομονή του κόσμου. Να δούμε πότε θα το καταλάβουν!
Για να κλείσω και με κάτι αισιόδοξο, εγώ δεν πιστεύω ότι δεν θα πάρουμε την 5η δόση, τελικά. Για τον απλό λόγο ότι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν είναι προετοιμασμένοι για το πώς θα αντιδράσουν στην περίπτωση που μια χώρα της Ε.Ε – στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα- θα κηρύξει στάση πληρωμών. Επομένως θα την δώσουν. Με το στανιό, αλλά θα την δώσουν. Αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι η τελευταία ευκαιρία. Το φθινόπωρο θα κριθούν όλα. Και για την κυβέρνηση Παπανδρέου και για την Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου